Nadzieja w Miłosierdziu Boskim

Teologia katolicka bardzo dużo uwagi poświęca problemowi Miłosierdzia Bożego. Mówi się o nadrzędności miłosierdzia nad karą. Wyrazem tego jest więc możliwość odpuszczenia grzechów. Tego rodzaju przesłanie zawiera także objawienie fatimskie, podkreśla się bowiem w nim, że jeżeli ludzkość się nawróci i będzie żarliwie modliła się o pokój, zapowiadane nieszczęścia mogą być odsunięte, a na pewno złagodzone. Tak więc przepowiednia ta ma w sobie spory ładunek wskazań moralnych, odnoszących się do indywidualnego i społecznego życia. 22 lutego 1931 ujrzała Faustyna w swej celi klasztornej postać Pana Jezusa w białej szacie. Jedną rękę miał wzniesioną do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z okolicy serca wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. Jezus powiedział mistyczce: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: «Jezu, ufam Tobie». Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie. Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie”.