Sławna księżna

Co mogła w XVIII wieku uczynić ambitna kobieta, obdarzona urodą, wdziękiem i sprytem, lecz pozbawiona majątku, aby poprawić swój los? Odpowiedź brzmi: poślubić bogatego mężczyznę. I tak też czyniła w owych czasach większość tego rodzaju kobiet. Ale żadna nie posunęła się do takiej bezwzględności i nie osiągnęła takiego rozgłosu jak Elżbieta Chudleigh. Wychowywała ją samotnie matka. Ojciec, pułkownik Chudleigh, umarł, kiedy jeszcze była dzieckiem. Bez wątpienia nazwisko męża i jego pochodzenie z dobrej, starej rodziny miało wiele zalet, ale nie pomagało wdowie w płaceniu rachunków i utrzymywaniu wysokiego poziomu życia, jakiego pragnęła. Miała jednak w ręku pewien atut i zamierzała go wykorzystać. Tym atutem była nadzwyczaj urodziwa córka. Pani Chudleigh wynajęła w Londynie wytworną rezydencję i postawiła wszystko na jedną kartę. Musiała wprowadzić córkę w eleganckie towarzystwo stolicy.
Pierwszym znaczącym sukcesem, jaki odniosła panna, był wybór na damę dworu księżnej Walii. Od tej pory zaczęła się obracać w najwyższych sferach Londynu. Zachęcana przez matkę, Elżbieta otaczała się licznym gronem wielbicieli. Mogła wybierać spośród najkorzystniejszych propozycji.