Flądra strzałozębna (Atheresthes stomias) to gatunek morskiej ryby z rodziny flądrowatych, zamieszkujący zimne wody północnego Oceanu Spokojnego. Charakteryzuje się spłaszczonym, lekko wydłużonym ciałem, osiągającym długość od 40 do 65 cm i masę od 1,5 do 3 kg. Jej skóra po stronie z oczami ma kolor ciemnobrązowy z nieregularnymi przebarwieniami, natomiast strona „ślepa” jest jasnobrązowa z fioletowym odcieniem. Nazwa gatunku pochodzi od dwóch rzędów ostrych zębów w kształcie grotów strzał, znajdujących się na obu szczękach.
Flądra strzałozębna występuje od wybrzeży półwyspu Kamczackiego w Rosji, przez Morze Beringa, wzdłuż Wysp Aleuckich i wybrzeży Alaski, aż po północno-zachodnie wybrzeża Kanady i Stanów Zjednoczonych, sięgając okolic Los Angeles w Kalifornii. Preferuje głębokości od 100 do 700 metrów, przebywając na piaszczystym, żwirowym lub mulistym podłożu. Jest najliczniej występującym gatunkiem ryb w Zatoce Alaskańskiej.
Jako drapieżnik, flądra strzałozębna żywi się skorupiakami, mięczakami oraz mniejszymi rybami, takimi jak mintaj, gromadnik czy śledź pacyficzny. Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku 5-6 lat, a samice w wieku 6-7 lat. Tarło odbywa się między grudniem a lutym, w zależności od regionu. Samice składają od 250 000 do 2 500 000 jaj, które unoszą się w toni wodnej do momentu wyklucia. Młode osobniki początkowo przebywają w płytszych wodach przybrzeżnych, a z wiekiem przemieszczają się na większe głębokości.
Do lat 90. XX wieku flądra strzałozębna nie była ceniona w przemyśle rybnym ze względu na trudności w przechowywaniu mięsa. Obecnie, dzięki opracowaniu metod zapobiegających jego szybkiemu psuciu, stała się bardziej dostępna na rynkach międzynarodowych, w tym w Polsce, głównie w postaci mrożonych filetów.
Ze względu na obfitość populacji i ograniczone połowy, flądra strzałozębna nie jest uznawana za gatunek zagrożony i nie podlega ochronie.